Posts tonen met het label twitter. Alle posts tonen
Posts tonen met het label twitter. Alle posts tonen
maandag 23 augustus 2010
sociale media
Via een tweet van Edwin kwam ik bij Leo Laporte uit. Leo is net zo'n internetjunkie als ik ben, maar dan nog een paar graadjes erger :-) Hij schrijft over zijn teleurstelling in sociale media op zijn blog. "Social media, I gave you the best years of my life, but never again."
Ook Paul Carr besloot onlangs een semi-kluizenaar te worden en sluitte zich m.u.v. twitter volledig af van de sociale internetwereld. Twitter zette hij op 'locked'.
Zijn redenatie: "The explanation I gave was that, in an age when everyone and their dog is sharing every aspect of their life, being a digital recluse is the new “Internet famous”."
Betekent dit dat sociale media bijna dood is?
Mwah, ik denk 't niet. Ik vind het soms ook best jammer dat mijn contacten door facebook, hyves en twitter oppervlakkiger zijn geworden.
Je kunt er niet zoveel in kwijt als in een mail of in een blog. En daardoor mist het soms diepgang.
Facebook ligt ook nog eens, terecht, regelmatig onder vuur. Bovendien schijnt het dat veel vrouwen verslaafd zijn aan facebook. En twitter lijkt vooral voorbehouden aan een (tot nu toe) select groepje.
Maar het mooie is wel dat je info via sociale media heel actueel is. Je bent direct op de hoogte van de laatste nieuwtjes in je vriendenkring/vakgebied. Bovendien is het heel makkelijk om voor jou interessante mensen te volgen. Hierdoor krijg je de beschikking over veel actuele informatie en weet je precies wat er speelt binnen jouw vakgebied.
Of die info allemaal betrouwbaar is, is natuurlijk de vraag. Maar ik geloof niet dat de gemiddelde internetter daar mee zit.
Als je wilt, kun je trouwens achterlijk veel tijd kwijt zijn aan sociale media. Het is niet te doen om alles te volgen, daar heb je een dagtaak aan. Dat moet je gewoon niet willen; er zijn belangrijkere dingen in 't leven!
maandag 19 april 2010
hé, dat is privé, in hoeverre laat je jezelf zien?
Privacy en internet. Dat is een issue waar ik de laatste tijd over nadenk.
Internet wordt steeds socialer. Vroeger chatte je hooguit, met een nickname, en dus volledig anoniem. Tegenwoordig zitten we op hyves, facebook, twitter en allerlei andere sociale netwerksites. En dat is heel gezellig, en soms handig (want je hebt snel contact met elkaar, ziet wat de ander doet of waar hij is).
Bij deze websites is het wel nodig om je naam en identiteit prijs te geven, omdat anders niemand je kan vinden.
Ik heb er lange tijd voor gekozen om niet op hyves/facebook e.d te gaan, terwijl ik op zich niets te verbergen heb. Ik vind de anonimiteit van internet nl. vaak erg prettig. Ik vind het niet fijn dat anderen, die mij niet of nauwelijks kennen van alles over mij te weten kunnen komen.
Ook het idee dat heel veel informatie nog jaren terug te vinden is via internet: stel je voor dat je over een paar jaar ergens solliciteert. Ga er maar van uit dat je van te voren wordt gegoogeld.
Ik ben daarom tot voor kort heel terughoudend geweest met het prijsgeven van mijn identiteit op internet.
Maar ja, toen werd ik overgehaald door collega P. en vriendin M. en de 23dingencursus. En nu ik eenmaal op hyves, facebook, twitter en de bibliotheek2.0 ning etc. zit (best leuk trouwens!), ben ik meer en meer mijn echte naam gaan gebruiken.
Het is voor de ander toch ook wel weer handig en fijn om te zien met wie ze te maken hebben.
En ik realiseer me ook wel dat ik één van de heel erg velen ben op internet. Niet iedere schurk is op zoek naar mijn gegevens. En bij vrijwel elke site kun je redelijk goed instellen wat anderen (onbekenden) te zien krijgen, gelukkig.
Bovendien kan het zakelijk ook handig zijn om te laten zien wie je bent, zie ook het interview van Edwin Mijnsbergen. En daar zit best wat in. Via sociale netwerken kunnen er mooie samenwerkingsverbanden ontstaan. Of kun je misschien een interessante opdracht o.i.d. toegeschoven krijgen. Maar dat zal waarschijnlijk niet zo snel gebeuren als je jezelf verschuilt achter een nickname.
Voor het werk zijn de diverse sociale netwerken (m.n. de zakelijkere Ning bibliotheek 2.0, LinkedIn etc.) heel bruikbaar. Je kunt met elkaar discussiëren, nieuwe creatieve ideeën bedenken, samenwerkingsverbanden opstarten en vooral ook van elkaar leren.
De borrel en de bosdag kun je zo voor een deel vervangen door internet, scheelt weer geld en tijd. Hoewel het natuurlijk leuk blijft om elkaar ook eens in het echt te zien en te spreken!
Ik blijf het toch best lastig vinden.
Het makkelijkst en het veiligst is om je niet te laten zien, maar dan ziet ook niemand je....
Internet wordt steeds socialer. Vroeger chatte je hooguit, met een nickname, en dus volledig anoniem. Tegenwoordig zitten we op hyves, facebook, twitter en allerlei andere sociale netwerksites. En dat is heel gezellig, en soms handig (want je hebt snel contact met elkaar, ziet wat de ander doet of waar hij is).
Bij deze websites is het wel nodig om je naam en identiteit prijs te geven, omdat anders niemand je kan vinden.
Ik heb er lange tijd voor gekozen om niet op hyves/facebook e.d te gaan, terwijl ik op zich niets te verbergen heb. Ik vind de anonimiteit van internet nl. vaak erg prettig. Ik vind het niet fijn dat anderen, die mij niet of nauwelijks kennen van alles over mij te weten kunnen komen.
Ook het idee dat heel veel informatie nog jaren terug te vinden is via internet: stel je voor dat je over een paar jaar ergens solliciteert. Ga er maar van uit dat je van te voren wordt gegoogeld.
Ik ben daarom tot voor kort heel terughoudend geweest met het prijsgeven van mijn identiteit op internet.
Maar ja, toen werd ik overgehaald door collega P. en vriendin M. en de 23dingencursus. En nu ik eenmaal op hyves, facebook, twitter en de bibliotheek2.0 ning etc. zit (best leuk trouwens!), ben ik meer en meer mijn echte naam gaan gebruiken.
Het is voor de ander toch ook wel weer handig en fijn om te zien met wie ze te maken hebben.
En ik realiseer me ook wel dat ik één van de heel erg velen ben op internet. Niet iedere schurk is op zoek naar mijn gegevens. En bij vrijwel elke site kun je redelijk goed instellen wat anderen (onbekenden) te zien krijgen, gelukkig.
Bovendien kan het zakelijk ook handig zijn om te laten zien wie je bent, zie ook het interview van Edwin Mijnsbergen. En daar zit best wat in. Via sociale netwerken kunnen er mooie samenwerkingsverbanden ontstaan. Of kun je misschien een interessante opdracht o.i.d. toegeschoven krijgen. Maar dat zal waarschijnlijk niet zo snel gebeuren als je jezelf verschuilt achter een nickname.
Voor het werk zijn de diverse sociale netwerken (m.n. de zakelijkere Ning bibliotheek 2.0, LinkedIn etc.) heel bruikbaar. Je kunt met elkaar discussiëren, nieuwe creatieve ideeën bedenken, samenwerkingsverbanden opstarten en vooral ook van elkaar leren.
De borrel en de bosdag kun je zo voor een deel vervangen door internet, scheelt weer geld en tijd. Hoewel het natuurlijk leuk blijft om elkaar ook eens in het echt te zien en te spreken!
Ik blijf het toch best lastig vinden.
Het makkelijkst en het veiligst is om je niet te laten zien, maar dan ziet ook niemand je....
zondag 28 maart 2010
ding 12: twitteren
Twitter, ik heb ooit eens twee tweets geplaatst geloof ik, maar ik heb zo'n saai leven dat er weinig interessants te twitteren valt...(goh wat klinkt dit zielig).
Twitteren is volgens mij vooral handig voor journalisten, hele beroemde mensen en internetgoeroes, bedrijven en narcistische persoonlijkheden.
Misschien dat ik nog eens ga twitteren als ik een nieuw blogberichtje plaats of tweet ik eens een leuk linkje, maar verder zie ik weinig nut voor mij persoonlijk. En eerlijk gezegd vind ik het beperkte aantal tekens ook een beetje benauwend.
Ik kan me voorstellen dat je misschien makkelijker twittert met een mobiele telefoon waar je ook mee kunt internetten, maar die heb ik niet.
Wat ik sinds een poosje wel doe, is tweets volgen. Dit doe ik o.a. vanwege mijn blog, want via twitter vang ik nogal eens een leuk en vooral actueel linkje op. Bovendien blijf ik op de hoogte op een zeer actuele manier over onderwerpen die ik interessant vind.
Twitteren werkt heel goed in de journalistiek. Meneer tiroka gebruikt het ook om de site te promoten. Bijvoorbeeld tijdens de Olympische Spelen was er het voorval met de foute wissel van Sven Kramer. Op radio 1 was er op dat moment een fantastisch commentaar bezig van Wennemars: hier te beluisteren.
Meneer tiroka twitterde dit gelijk door en dit werd direct door andere twitteraars opgepikt en geretweet (doorverteld via twitter). En dit leverde weer heel veel verkeer op voor de site van radio 1. Zo gaat dat dus...
Twitter en de bibliotheek. Het kan, er zijn al veel bibliotheken die het doen (o.a. Arnhem). En zelfs blijkt bij enig nazoeken dat ook wij als "edecultura" al een twitteraccount hebben. Alleen is er niks meer getweet sinds 6 juni 2009...
Twitter is handig voor het geven van actuele informatie en kan goed gebruikt worden voor promotie van allerlei leuke activiteiten in de bibliotheek (plaatselijk en landelijk bijv. Nederland leest). Of bijv. voor het (jeugd)boek van de week, het meest uitgeleende boek/cd'tje van de week, de informatievraag van de week, de klant van de dag etc. (bedenk maar iets leuks).
Ik zou twitter inzetten naast andere promotiekanalen (de website,posters, advertentie in het plaatselijk blaadje), want ik denk niet dat je er enorme aantallen mensen mee bereikt.
Abonneren op:
Posts (Atom)